yorgunum sessizligim...
nedeni pek bilinmez
yorgunum!
küçükken ne güzel ağlarmış
insan
nedenini bilmedigi her şeye
şimdi o kadar derdim varki sessizligim
hangisine aglayayım bilmiyorum.
kimse duymaz beni
duymasın da zaten
yalnızlık
o kadar dumanlı ve dertli ki başım;
bırak sevgiliyi, sevdayı
yastıklar basmıyor beni bağrına
o kadar agır ki basım
iyi ki sen varsin!
Aaa! sende gitmişsin sessizğilim
madem öyle
beni sorarsanız sayet bir gün
yorgunluktan öldüm ben
nice konuştuğum sessizliğim
kendimmişim meğer. heh
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder